Nie można wierzyć w Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego, nie wierząc, że Kościół jest “święty” i “powszechny” (katolicki) oraz “jeden” i “apostolski” (jak stwierdza Credo Nicejsko-Konstantynopolitańskie). W Symbolu Apostolskim wyznajemy ufność w Kościół Święty, chociaż gramatyka łacińska została tu użyta inaczej niż w części opisującej wiarę w Boga, która została użyta, aby wyjaśnić, że należy zawdzięczać wspaniałe rzeczy, które Bóg dał swojemu Kościołowi, wyłącznie Bożej dobroci. Od lat toczy się debata na temat tego, co to jest kościół, a co nie.
Wiele obrazów i figur w Piśmie Świętym łączy się ze sobą; księga Objawienia za pomocą tych przedstawień omawia niewysłowioną tajemnicę Kościoła. Obrazy zaczerpnięte ze Starego Testamentu zawierają wiele rodzajów wyobrażeń “ludu Bożego”. Tak jak jest to przywołane w Nowym Testamencie. Ta kolekcja dzieł sztuki ma dodatkowe znaczenie, gdy postrzegamy ją jako Jezusa prowadzącego swoją trzodę jako całość: trzoda jest teraz Jego ciałem. Obrazy przedstawiające życie wiejskie i codzienne zajęcia, takie jak rolnictwo, budownictwo i rodziny zostały wybrane jako zwycięzcy w głosowaniu.
Chrystus jest wejściem do owczarni, którą reprezentuje Kościół. Boża trzoda, która była pod opieką ludzi, ale jest nieustannie prowadzona i karmiona przez samego Chrystusa, Dobrego Pasterza i Księcia Pasterzy, który umarł za owce.
Pole Boże: to Kościół. Na tym polu kwitnie prastare drzewo oliwne, którego święte korzenie należały do naszych patriarchów, i będzie ono jeszcze przez długie lata pojednywać Żydów i pogan na tej ziemi. Niebiański Rolnik włożył swój czas i wysiłek w pielęgnowanie tej wybranej winnicy. Pozostajemy w Chrystusie, ponieważ należymy do Jego winnicy, która daje nam życie i uprawia nas, tak jak jest nasze miejsce. A ponieważ jesteśmy z Nim związani, nasze życie i misje mogą być kontynuowane nawet bez Niego.
Wielu ludzi postrzega Kościół jako Bożą budowlę. Kamień odrzucony przez budujących, według Pana, stał się kamieniem węgielnym, pomimo jego szorstkiego i niedoskonałego wyglądu. Na tej mocnej podstawie Apostołowie założyli Kościół, który jest spójny i trwały. Na tej budowli widnieje wiele powiedzeń: “Jest to dom Boży”, w którym mieszka Jego rodzina; jest to mieszkanie Boga w Duchu Świętym; “przybytek Boga z ludźmi”, a przede wszystkim święta świątynia, która jest czczona przez świętych ojców i jest postrzegana jako sanktuarium zbudowane z kamieni, które są czczone w liturgii i porównywane do Świętego Miasta, nowego Jeruzalem. My zbudowaliśmy tę świątynię w sposób żywy z kamieni, tak jak tutaj na ziemi. Jan, Ewangelista, patrzy z podziwem na nowe Jeruzalem, które zstąpiło od Stwórcy do swojej nowej małżonki, “piękne i chwalebne… jego fundamenty wyposażone w wiele klejnotów wszelkiego rodzaju, jak chciał Salomon”.
Jeśli już zaczynamy mówić o kościele jako atrakcji turystycznej i siedzibie Boga, to jedno miejsce jest na pewno godne polecenia do odwiedzenia i jest to kościół św. krzyża kraków z jego monumentalnym znaczeniem dla historii Polski.
Kościół na Placu Ducha Świętego w Krakowie jest jednym z najstarszych domów modlitwy w mieście. Znany jest jako kościół św.Stanisław Wyspiański pomagał przy odbudowie polichromii w 1896 i 1897 roku. Głównym celem Artysty było namalowanie własnych fresków, które uzupełniłyby brakujące fragmenty malowideł. Niestety, okazały się one daremne. Sfrustrowany niemożnością osiągnięcia zamierzonych celów, nie był w stanie nawiązać współpracy z architektem Tadeuszem Stryjeńskim, co doprowadziło do jej zerwania.
Na początku XIII w. biskup Pełka założył kościół, który początkowo był w stylu romańskim. W połowie XIII wieku biskup Prandota, który sprowadził ze sobą zakonników Ducha Świętego, wybudował tu kościół (zwanych spirytystami). Gotycki kościół z wieżą pochodzi z XIV wieku i zachował się w niezmienionym stanie. Na jego terenie znajduje się cmentarz, zabudowania klasztorne i szpitalne, a wokół kaplica.
W 1528 roku świątynia, szpital i zespół klasztorny zostały spalone. Kościół szybko poddano renowacji, a we wnętrzu zastosowano polichromię w stylu renesansowym, której większość zachowała się do dziś. W zabytkowej kaplicy św. Zofii, która od południa połączona jest z katedrą, znajduje się gotycka chrzcielnica z pięknie rzeźbioną dekoracją, a w kaplicy Matki Boskiej Loretańskiej figura Chrystusa Frasobliwego, która słynie z czynienia cudów (XVI w.). W XVII wieku kościół został całkowicie przebudowany, a w drugiej ćwierci XIX wieku ponownie przebudowany. Pod koniec XIX w. i sto lat wcześniej w XVII w. kościół został gruntownie odnowiony (w przebudowie brał udział m.in. Stanisław Wyspiański).
W kościele można zobaczyć sklepienie palmowe (wsparte na jednym filarze w nawie), sklepienie sieciowe (w prezbiterium) i inne wspaniałe elementy architektoniczne. Na uwagę zasługuje gotycki wystrój wnętrza, z którego wyróżniają się: tryptyk, krucyfiks w irysach, stalle, ambona.